تاریخچه ی رئال مادرید

باشگاه فوتبال رئال مادرید

از ویکی‌پدیا

رئال مادرید

نام کامل باشگاه	باشگاه فوتبال رئال مادرید (Real Madrid Club de Fútbol)[۱]
لقب (ها)	Los Blancos (سفیدها) Los Merengues (خامه ای‌ها) (کهکشانی ها)
تاریخ تأسیس	۶ مارس ۱۹۰۲ ‏(۱۱۰ سال) قبل و با نام ابتدایی باشگاه فوتبال مادرید[۲]
نام ورزشگاه	سانتیاگو برنابئو (گنجایش: ۸۰٫۳۵۴)
مدیرعامل	فلورنتینو پرز
سرمربی	ژوزه مورینیو
لیگ	لالیگا
آدرس اینترنتی	www.realmadrid.com
لباس اول لباس دوم لباس سوم
فصل جاری

باشگاه فوتبال رئال مادرید (به اسپانیایی: Real Madrid Club de Fútbol) یک باشگاه حرفه‌ای فوتبال است که در مادرید، پایتخت اسپانیا قرار دارد. رئال موفق‌ترین تیم تاریخ فوتبال اسپانیا و موفقترین تیم فوتبال قرن ۲۰ به انتخاب فیفا است.

باشگاه فوتبال رئال مادرید

از ویکی‌پدیا

رئال مادرید

نام کامل باشگاه	باشگاه فوتبال رئال مادرید (Real Madrid Club de Fútbol)[۱]
لقب (ها)	Los Blancos (سفیدها) Los Merengues (خامه ای‌ها) (کهکشانی ها)
تاریخ تأسیس	۶ مارس ۱۹۰۲ ‏(۱۱۰ سال) قبل و با نام ابتدایی باشگاه فوتبال مادرید[۲]
نام ورزشگاه	سانتیاگو برنابئو (گنجایش: ۸۰٫۳۵۴)
مدیرعامل	فلورنتینو پرز
سرمربی	ژوزه مورینیو
لیگ	لالیگا
آدرس اینترنتی	www.realmadrid.com
لباس اول لباس دوم لباس سوم
فصل جاری

باشگاه فوتبال رئال مادرید (به اسپانیایی: Real Madrid Club de Fútbol) یک باشگاه حرفه‌ای فوتبال است که در مادرید، پایتخت اسپانیا قرار دارد. رئال موفق‌ترین تیم تاریخ فوتبال اسپانیا و موفقترین تیم فوتبال قرن ۲۰ به انتخاب فیفا است. آن‌ها دارای رکورد ۳۲ بار قهرمانی در لالیگا، ۱۸ قهرمانی در کوپا دل ری (جام حذفی)، ۸ سوپرکاپ اسپانیا، ۹ قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا، ۲ جام یوفا، ۱ سوپرکاپ اروپا و ۳ قهرمانی در جام باشگاه‌های جهان هستند. کلمهٔ رئال در زبان اسپانیایی، به معنی «سلطنتی» است، این لقب را شاه آلفونسو سیزدهم در سال ۱۹۲۰ بر این تیم نهاد. همچنین در همان سال، شکل یک تاج نیز بر روی آرم این باشگاه قرار گرفت.

رئالی‌ها در طی تاریخ خود، حتی یک بار هم از لیگ اول اسپانیا (لالیگا) خارج نشدند و همیشه در این لیگ حضور داشتند. آن‌ها از دهه ۵۰ بود که خود را به عنوان یکی از قدرت‌های فوتبال اسپانیا و اروپا به همگان معرفی کردند. در دهه ۸۰ یکی از بهترین دوران‌های خود را داشتند و یکی از بهترین تیم‌ها بودند (معروف به «تیم کرکس‌ها») که موفق به کسب دو جام یوفا، ۵ قهرمانی متوالی اسپانیا، ۱ قهرمانی جام اسپانیا و ۳ قهرمانی سوپرکاپ اسپانیا شدند.

لباس تیم از ابتدا به رنگ سفید بوده‌است. هر چند که رنگ آبی که در ابتدا کاملاً در لباس تیم مشخص بود، بارها به‌خاطر زیباترشدن و یا تغییر حامی مالی تیم، دچار تغییر شد. ورزشگاه خانگی آن‌ها، سانتیاگو برنابئوست که گنجایش ۸۰٫۳۵۴ نفر به صورت نشسته را داراست. این ورزشگاه در مرکز شهر مادرید قرار دارد و از سال ۱۹۴۷، ورزشگاه اختصاصی این تیم شد. این ورزشگاه تاکنون ۴ بار و در سال‌های ۱۹۵۷، ۱۹۶۹، ۱۹۸۰ و ۲۰۱۰، میزبان فینال لیگ قهرمانان اروپا بوده‌است.

رئال مادرید سال‌هاست که در لالیگا، از تیم‌های قدرتمند محسوب می‌شود و رقیب اصلی تیم نیز، بارسلوناست. از نظر درآمد، رئال مادرید با ۴۱۰ میلیون یورو درآمد در صدر تیم‌های دنیا قرار دارد و با ارزشی معادل ۹۵۰ میلیون یورو، تا سال ۲۰۰۸، دومین تیم پرارزش دنیا بود.^[۳][۴]

محتویات ۱ تاریخچه ۱.۱ سال‌های ابتدایی؛ جنگ‌های داخلی و ژنرال فرانکو (۱۹۰۲–۱۹۴۵) ۱.۲ عصر مدیریت سانتیاگو برنابئو و درخشش در اروپا (۱۹۴۵–۱۹۷۸) ۱.۳ دوره کرکس‌ها و کسب هفتمین و هشتمین جام اروپایی (۱۹۸۰–۲۰۰۰) ۱.۴ دوره کهکشانی‌ها، عصر کالدرون و دو مدیریت پرز (۲۰۰۰ تاکنون) ۲ آرم و لباس ۲.۱ آرم باشگاه ۲.۲ لباس تیم ۲.۳ حامیان مالی و طراح‌های لباس تیم از سال ۱۹۸۰ تاکنون ۳ ورزشگاه ۳.۱ چامارتین ۳.۲ سانتیاگو برنابئو ۳.۲.۱ بازسازی‌ها ۳.۲.۲ سابقه ۳.۳ سایر ورزشگاه‌ها ۴ هواداران ۵ ارزش/سهام باشگاه ۶ رکوردها و افتخارات باشگاه ۶.۱ وضعیت آماری تیم ۶.۱.۱ تعداد حضور ۶.۱.۲ گل‌ها ۶.۱.۳ آمار لیگ ۶.۱.۴ آمار اروپایی ۶.۱.۵ خرید و فروش بازیکن ۶.۲ افتخارات باشگاه ۶.۲.۱ رقابت‌های داخلی ۶.۲.۱.۱ لالیگا ۶.۲.۱.۲ جام حذفی ۶.۲.۱.۳ سوپرکاپ ۶.۲.۲ رقابت‌های اروپایی ۶.۲.۲.۱ لیگ قهرمانان اروپا ۶.۲.۲.۲ جام یوفا/لیگ اروپا ۶.۲.۲.۳ جام در جام اروپا ۶.۲.۲.۴ سوپرکاپ اروپا ۶.۲.۲.۵ جام لاتین ۶.۲.۳ بین المللی ۶.۲.۳.۱ جام بین المللی/جام باشگاه‌های جهان ۷ رقابت‌های تاریخی ۷.۱ ال کلاسیکو ۷.۱.۱ نتایج ۷.۱.۱.۱ رقابت‌های داخلی اسپانیا ۷.۱.۱.۲ رقابت اروپایی ۷.۱.۲ نقل و انتقالات ۷.۲ شهرآورد مادرید ۷.۲.۱ دلایل اختلاف ۷.۲.۲ نتایج ۸ وضعیت تیم در لالیگا فصل ۲۰۱۱-۲۰۱۲ ۸.۱ بازیکنان ۸.۱.۱ لیست بازیکنان ۸.۱.۲ نقل و انتقالات ۸.۱.۳ ترکیب اصلی تیم ۸.۱.۳.۱ بازیکنان اصلی ۸.۲ مربی و مدیران تیم ۹ یادداشت‌ها ۱۰ منابع ۱۱ پیوند به بیرون

تاریخچه

سال‌های ابتدایی؛ جنگ‌های داخلی و ژنرال فرانکو (۱۹۰۲–۱۹۴۵)

اعضای تیم در سال ۱۹۰۵^[۵]

اگر بخواهیم به نحوه شکل گیری باشگاه رئال مادرید برسیم، باید به سال ۱۸۹۷ برگردیم. جاییکه گروهی از دانشجویان و دانشگاهیان، فوتبال را به شهر مادرید آوردند. تعدادی از این افراد در همان سالی که باشگاهی را با نام «باشگاه فوتبال آسمان» به وجود آوردند و صبح‌های دوشنبه به فوتبال می‌پرداختند. ۳ سال بعد و در سال ۱۹۰۰، این باشگاه به دو باشگاه مجزا تبدیل شد.^[۶] سپس دو سال بعد و در ۶ مارس سال ۱۹۰۲، مجدداً باشگاه نام خود را به «باشگاه فوتبال رئال مادرید» تغییر داد^[۲] ۳ سال بعد، این تیم موفق شد اولین جام خود را با شکست تیم اتلتیک بیلبائو در جام اسپانیا به دست بیاورد. در ۴ ژانویه ۱۹۰۹ بود که «آدولفو ملندز»، مدیر وقت رئال در آن زمان، اساسنامه جام اسپانیا را امضا و تأیید کرد تا باشگاه به یکی از اعضای فدراسیون سلطنتی فوتبال اسپانیا تبدیل شود. در سال ۱۹۲۰ باشگاه نام خود را بازهم تغییر داد و این‌بار به «رئال مادرید» که اینکار پس از اهدای عنوان رئال (رویال به معنی سلطنت) توسط شاه آلفونسو سیزدهم اتفاق افتاد.^[۷] در سال ۱۹۲۹، اولین لیگ فوتبال اسپانیا راه‌اندازی شد. رئالی‌ها تا هفته پایانی در صدر جدول حضور داشتند تا اینکه باخت هفته پایانیشان به اتلتیک بیلبائو، باعث قهرمانی بارسلونا در لالیگا و نایب قهرمانی آنها شد.^[۸] رئالی‌ها اولین لیگ خود را در فصل ۳۱-۱۹۳۲ کسب کردند و سال بعد نیز این عنوان را کسب کردند تا اولین تیمی باشند که این جام را دو سال پیاپی کسب می‌کنند.^[۹]

عصر مدیریت سانتیاگو برنابئو و درخشش در اروپا (۱۹۴۵–۱۹۷۸)

در سال ۱۹۴۵، سانتیاگو برنابئو یسته، به عنوان مدیر باشگاه انتخاب شد.^[۱۰] در همین زمان، برنابئو دستور بازسازی زمین تمرین اختصاصی تیم و ساخت ورزشگاهی بزرگتر را برای تیم صادر کرد. در سال ۱۹۵۳، وی تصمیم گرفت تا سیاست جدیدی به کار ببرد و بازیکنان بزرگ را به تیم بیاورد که اولین اقدامش، خرید آلفردو دی استفانو بود.^[۱۱] در سال ۱۹۵۵، به پیشنهاد یک روزنامه‌نگار، برنابئو، «بدریگنان» و «سوبس» تصمیم گرفتند تا جامی را طراحی کنند و در آن از تیم‌های مختلفی از سرتاسر اروپا برای شرکت در آن دعوت کنند. جامی که امروزه به عنوان لیگ قهرمانان اروپا شناخته می‌شود.^[۱۲]

در دوران برنابئو بود که رئال مادرید خود را به عنوان قدرتی در اسپانیا و اروپا معرفی کرد. آنها در طی سالهای ۱۹۵۶ تا ۱۹۶۰، ۵ بار متوالی قهرمان جام اروپا شدند که یکی از آنها، پیروزی ۷-۳ مقابل اینتراخت فرانکفورت در سال ۱۹۶۰ در فینال رقابت‌ها بود.^[۱۱] پس از این افتخارات پیاپی، باشگاه موفق به کسب عنوان نشان افتخار یوفا شد.^[۱۳] آنها ششمین جام خود را نیز با شکست ۲-۱ پارتیزان و در سال ۱۹۶۶ به دست آوردند. اعضای این تیم در سال‌های ۱۹۶۲ و ۱۹۶۴ نیز موفق شده بودند تا به فینال این رقابت‌ها برسند هرچند موفق به قهرمانی نشده بودند.^[۱۴] در دهه هفتاد، رئالی‌ها موفق به کسب ۵ لیگ اسپانیا و ۳ جام حذفی شدند.^[۱۵] در سال ۱۹۷۱ آنها اولین دیدار فینال جام در جام اروپا را برگزار کردند که در نهایت با شکست ۲-۱ مقابل چلسی، از کسب جام بازماندند.^[۱۶] در ژوئیه ۱۹۷۸، اتفاقی ناگوار برای رئال مادرید افتاد و سانتیاگو برنابئو در حالیکه مسابقات جام جهانی فوتبال در آرژانتین آغاز شده بود، درگذشت. این اتفاق به حدی مهم بود که مسئولین فیفا تصمیم گرفتند که ۳ روز را در حین مسابقات به افتخار برنابئو، عزای عمومی اعلام کنند.^[۱۷] باشگاه رئال نیز در ادامه همان سال، اولین دوره جام برنابئو را که به احترام برنابئو بود، برگزار کرد.

دوره کرکس‌ها و کسب هفتمین و هشتمین جام اروپایی (۱۹۸۰–۲۰۰۰)

رئالی‌ها در اوایل دهه هشتاد، وضعیت چندان مناسبی نداشتند و نتوانستند لالیگا را فتح کنند تا اینکه گروهی از بازیکنان لیگ اسپانیا به تیم آمدند و با خود موفقیت را به همراه داشتند.^[۱۸] یک روزنامه نگار اسپانیایی عنوان کرکس‌ها را برای آن تیم انتخاب کرد که به‌خاطر ۵ بازیکن فوق‌العاده آن بود که شامل امیلیو بوتراگوئنو، مانوئل سانچز، مارتین وازکوئز، میشل و میخل پاردخا می‌شد.^[۱۹] کرکس‌ها (که بعداً با رفتن پاردخا به رئال ساراگوسا، به گروهی ۴ نفره تبدیل شد)، در کنار بازیکنانی چون فرانسیسکو بویو که دروازه‌بان تیم بود و یا مهاجم خود، هوگو سانچز، یکی از بهترین تیم‌های نیمه دوم دهه ۸۰ در اسپانیا و اروپا بودند و موفق شدند ۲ جام یوفا، ۵ لیگ اسپانیا پیاپی، یک جام حذفی اسپانیا و ۳ سوپر کاپ اسپانیا را کسب کنند.^[۱۹] اما این تیم رویایی و گروه کرکس‌ها، در اوایل دهه ۹۰ و با جدایی امیلی بوتراگونو، مارتین وازکوئز و میشل از تیم، از هم پاشید.^[۲۰]

در سال ۱۹۹۶، لورنسو سانز، مدیر باشگاه، تصمیم گرفت تا فابیو کاپلو را به عنوان مربی تیم انتخاب کند. گرچه دوران مربیگری کاپلو تنها یکسال طول کشید اما آنها توانستند عنوان قهرمانی را کسب کنند و بازیکنانی چون روبرتو کارلوس، پدراگ میاتوویچ، داور شوکر و کلارنس سیدورف برای تقویت تیمی که خود بازیکنانی چون رائول، فرناندو هیرو، ایوان زامورانو و فرناندو ردوندو را داشت، به تیم اضافه شدند تا اینکه تیم توانست با این بازیکنان (به همراه فرناندو مورینتسی که در سال ۱۹۹۷ به تیم آمد) تحت هدایت یاپ هینکس پس از ۳۳ سال انتظار، هفتمین جام اروپایی خود را کسب کنند. آنها در فینال به لطف تک گل میاتوویچ موفق شدند یوونتوس را شکست دهند.^[۲۱] دو سال بعد نیز ئالی‌ها موفق شدند تا با درخشش رائول، هشتمین جام اروپایی خود را با شکست ۳-۰ والنسیا کسب کنند.^[۲۲]

دوره کهکشانی‌ها، عصر کالدرون و دو مدیریت پرز (۲۰۰۰ تاکنون)

در جولای سال ۲۰۰۰، فلورنتینو پرز به عنوان مدیر باشگاه انتخاب شد.^[۲۳] وی در وعده‌های انتخاباتیش، قول برطرف کردن بدهی‌های سنگین باشگاه، افزایش امکانات و مدرن کردن باشگاه را داده بود هرچند که وعده اصلی وی، امضای قرارداد با لوئیز فیگو، ستاره آن زمان بارسلونا بود.^[۲۴] در همان سال بود که پرز با صرف هزینه‌های سنگین، تیمی را تشکیل داد که به‌خاطر داشتن ستارگان بزرگ، در سرتاسر جهان به نام «کهکشانی‌ها» معروف شد. بازیکنان بزرگی چون زیدان، رونالدو، فیگو، کارلوس، رائول و بکهام از جمله ستارگان آن روزهای رئال مادریدی بودند که ویسنته دل بوسکه را به عنوان سرمربی خود می‌دید. اما با وجود این هزینه‌ها و کسب نهمین‌جام اروپایی و کسب قهرمانی لالیگا، پرز تصمیم گرفت تا دلبوسکه را برکنار کند، که همینکار وی باعث شد تا سفیدها در طی ۳ سال آینده، موفق به کسب هیچ جامی نشوند تا پرز از کار برکنار شود.^[۲۱]

بازیکنان رئال در حال جشن گرفتن به‌خاطر قهرمانی در سوپرکاپ اسپانیا در سال ۲۰۰۸^[۲۵]

در ادامه و در سال ۲۰۰۶ بود که رامون کالدرون به عنوان مدیر جدید باشگاه انتخاب شد. کالدرون بلافاصله کاپلو را مجدداً به عنوان مربی تیمش انتخاب کرد تا طلسم قهرمان نشدن تیم را بشکند. آنها برای اولین‌بار در طی ۴ سال گذشته، موفق به کسب جام شدند و لالیگا را با کاپلو فتح کردند. اما با این وجود، کاپلو بازهم یک فصل تنها در تیم دوام آورد و مجدداً اخراج شد.^[۲۶] رئالی‌ها موفق شدند فصل بعد نیز ۳۱مین قهرمانی خود را در لالیگا کسب کنند که این برای اولین بار در طی ۱۸ سال گذشته بود که دو سال پیاپی این جام را کسب کردند.^[۲۷] در ژوئن ۲۰۰۹ و پس از ۲ سال ناکامی تیم و برکناری کالدرون، پرز مجدداً به عنوان مدیر باشگاه انتخاب شد.^[۲۸][۲۹] پرز مجدداً سیستم کهکشانی‌های خود را پیش گرفت. وی ابتدا کاکا را از تیم میلان خرید^[۳۰] و پس از آن کریستیانو رونالدو را از منچستر یونایتد با رقم ۹۶ میلیون یورو خریداری کرد که یک رکورد تاریخیست.^[۳۱]

رئالی‌ها با وجود خریدن بازیکنانی چون رونادو، کاکا و آلونسو، نتوانستند زیر نظر مانوئل پلگرینی، جامی را کسب کنند و پرز وی را برکنار کرد. پس از آن، بعد از چندین روز مذاکره با ماسیمو موراتی، مدیر اینتر میلان ایتالیا، پرز توانست وی را راضی کند که اجازه خروج مربی خود، خوزه مورینیو را که برای آنها ۳ جام کسب کرده بود را بدهد تا مورینیو به عنوان مربی جدید تیم انتخاب و شروع بکار کند.^[۳۲] آنها اولین جام خود با مورینیو را، با برد یک بر صفر خود برابر بارسلونا و در فینال جام حذفی بدست آوردند.^[۳۳]

آرم و لباس

آرم باشگاه

آرم‌های باشگاه رئال از ابتدا تاکنون^[۳۴]

طراحی ابتدایی آرم باشگاه، بسیار ساده بود. این آرم متشکل از سه حرف MCF بود که ۳ حرف ابتدای نام باشگاه (Madrid Club de Fútbol) بود که در زمینه‌ای آبی طراحی شده بود و بر روی لباس سفید تیم قرار داشت. در سال ۱۹۰۸ بود که اولین تغییر در آرم باشگاه رخ داد و برای زیباتر شدن آرم، نوشته‌ها درون یک دایره قرار گرفتند.^[۳۵] تغییرات بعدی، تغییرات جزئی بودند تا اینکه در سال ۱۹۲۱، شاه آلفونسو سیزدهم، برای نشان دادن حمایت خود از تیم، عنوان رئال (رویال که تغریبا معنی سلطنتی می‌دهد) را به تیم اهدا کرد^[۳۶] و بدین منظور در آرم باشگاه تغییراتی ایجاد شد و شکل یک تاج بر روی آرم باشگاه قرار گرفت.^[۳۵] اما در سال ۱۹۳۱ که آلفونسو از حکومت کنار رفت، هم کلمه رئال از نام باشگاه حذف شد و هم شکل تاج از روی آرم باشگاه برداشته شد و بجای آن، خطی تیره بر روی آرم باشگاه قرار گرفت.^[۹] در سال ۱۹۴۱ و دو سال بعد از جنگ‌های داخلی، مجدداً کلمه رئال به نام باشگاه اضافه شد و تاج پادشاهی نیز به بالای آرم باشگاه افزوده شد.^[۱۰] این آرم تا سال ۱۹۹۷ تغییری نکرد تا اینکه در این سال تغییر جزئی داشت و برای آخرین بار در سال ۲۰۰۱ بود که باشگاه برای مدرن کردن آرم و بروزرسانی آن، آرم را تغییر داد که البته تغییراتی جزئی بودند از جمله خطی که از وسط آن می‌گذشت، به رنگ آبی متمایل شد.^[۳۵]

لباس تیم

از همان ابتدا، لباس خانگی رئالی‌ها، یکدست سفید بود هرچند که یک خط تیره از وسط آن می‌گذشت (این خط بعدها از لباس حذف شد اما در آرم باشگاه باقی ماند). البته در آن زمان جوراب‌های بازیکنان، رنگ آبی داشت در حالی که اکنون به رنگ سفید است.^[۸][۳۷] در سال ۱۹۰۲ بود که لباس‌های راه‌راه، یکدست سفید شدند و جوراب‌های آبی رنگ، سیاه شدند.^{[پ ۱]} در سال ۱۹۴۷ بود که مدیر باشگاه، تصمیم گرفت تا به پیراهن‌های بازیکنان، دکمه اضافه کند و آرم باشگاه را، روی سینه سمت چپ بازیکنان اضافه کرد (چیزی که تاکنون نیز تغییر نکرده‌است). همچنین در نوامبر ۱۹۴۷ در بازی برابر اتلتیکو مادرید، رئالی‌ها به نخستین تیم اسپانیایی تبدیل شدند که لباسشان دارای شماره شد.^[۱۰]

لباس خارج از خانه رئالی‌ها نیز از همان ابتدا یا سیاه کامل بوده‌است یا کاملاً ارغوانی و هیچ گاه تغییر نکرده‌است. لباس تیم اکنون توسط آدیداس تولید می‌شود که این اتفاق از سال ۱۹۹۸ شروع شد.^[۳۸][۳۹] اولین حامی مالی تیم، شرکت «زانوسی» بود که از سال ۱۹۸۲ تا ۱۹۸۵ حامی مالی تیم بود. سپس حامیان مالی ای چون «پارمالات» با تیم بودند تا اینکه تیم با شرکت «تکا» قراردادی بلند مدت را از سال ۱۹۹۲ بست.^[۴۰][۴۱] این قرارداد تا سال ۲۰۰۱ ادامه داشت تا اینکه رئالی‌ها به این قرارداد پایان دادند. آنها ابتدا آدرس سایت اینترنتی خود را به مدت یکسال بر روی لباس خود نوشته بودند تا تبلیغ سایت خود را بکنند. بعد از آن در سال ۲۰۰۲، باشگاه با شرکت زیمنس قرار داد بست. سپس در سال ۲۰۰۸، کمپانی آسیایی «بن کیو» حامی مالی تیم شد و آرم این کمپانی بر روی لباس تیم قرار گرفت.^[۴۲] اسپانیر فعلی تیم نیز Bwin است که به‌خاطر مشکلات مالی بن کیو، باشگاه مجبور به تغییر حامی مالی شد.^[۴۳][۴۴]

حامیان مالی و طراح‌های لباس تیم از سال ۱۹۸۰ تاکنون

زمان	طراح	حامی مالی
۱۹۸۰-۱۹۸۲	آدیداس	بدون حامی مالی
۱۹۸۲-۱۹۸۵		زانوسی
۱۹۸۵-۱۹۸۹	هامل	پارمالت
۱۹۸۹-۱۹۹۱		رنی پیکات
۱۹۹۱-۱۹۹۲		اوتایا
۱۹۹۲-۱۹۹۴		تکا
۱۹۹۴-۱۹۹۸	کِلمه
۱۹۹۸-۲۰۰۱	آدیداس
۲۰۰۱-۲۰۰۲		RealMadrid.com
۲۰۰۲-۲۰۰۶		زیمنس
۲۰۰۶-۲۰۰۷		بن‌کیو
۲۰۰۷-تاکنون		bwin.com

ورزشگاه

نمایی از سانتیاگو برنابئو

چامارتین

نوشتار اصلی: ورزشگاه چامارتین

در سال ۱۹۱۲ بود که تیم به کمپ O'Donnell رفت و به مدت ۱۱ سال، آنجا زمین خانگی تیم محسوب می‌شد.^[۴۵] بعد از آن تیم به مدت یکسال به ورزشگاه ۸ هزار نفری Ciudad Lineal رفت. بعد از آن اینبار نوبت چامارتین بود که زمین اختصاصی تیم شود. این ورزشگاه در ۱۷ می۱۹۲۳ و در بازی با نیوکاسل یونایتد برای اولین بار مورد استفاده قرار گرفت.^[۴۶] ورزشگاهی با گنجایش بیش از ۲۲ هزار هوادار تیم که اولین قهرمانی رئالی‌ها در لیگ نیز در آن به ثبت رسید.^[۸]

سانتیاگو برنابئو

نوشتار اصلی: ورزشگاه سانتیاگو برنابئو

پس از آن و در سال ۱۹۴۳ که سانتیاگو برنابئو به عنوان مدیر باشگاه انتخاب شد، تغییری در استادیوم تیم ایجاد شد. برنابئو معتقد بود که چامارتین آنقدر که باید بزرگ نیست و در حد و اندازه رئال نیست. به همین دلیل دستور ساخت ورزشگاهی جدید را صادر کرد که در ۱۴ دسامبر ۱۹۴۷ افتتاح شد.^[۱۰][۴۷] این ورزشگاه، همان سانتیاگو برنابئو کنونی است (البته این نام را بعد از مرگ برنابئو در سال ۱۹۵۵ به دست آورد). نخستین بازی که در این ورزشگاه انجام شد، بین رئال مادرید و بلننسه پرتغال بود که با برتری ۳-۱ سفیدهای مادرید به پایان رسید. نخستین کسی که در این ورزشگاه گل زد نیز، سابینو باریناگا بود که گل نخست تیمش در همین بازی را زد.^[۱۰]

بازسازی‌ها

ورزشگاه بارها دچار تغییر میزان گنجایش شد. مثلاً برای نخستین بار ورزشگاه در سال ۱۹۵۳ به گنجایش ۱۲۰ هزار هوادار رسید.^[۴۸][۴۹] اما پس از آن بارها گنجایش ورزشگاه کمتر از قبل می‌شد (آخرین بازی که این اتفاق افتاد، در سال ۱۹۹۸ بود که یوفا اعلام کرد تمام هواداران تیم باید بر روی صندلی نشسته باشند). آخرین بازسازی ورزشگاه نیز در سال ۲۰۰۳ روی داد که حدود ۵ هزار صندلی دیگر به ورزشگاه افزوده شد تا گنجایشش به ۸۰٬۳۵۴ نفر برسد. همچنین اعلام شده‌است که قرار است به‌زودی برای ورزشگاه یک سقف ساخته شود.^[۱۰][۴۷]

سابقه

نمایی از سانتیاگو برنابئو قبل از آغاز فینال لیگ قهرمانان اروپا در سال ۲۰۱۰^[۵۰]

برنابئو در سال ۱۹۶۴ میزبان فینال جام ملت‌های اروپا بود. در سال ۱۹۸۲، فینال رقابت‌های جام جهانی در آن برگزار شد. این ورزشگاه همچنین میزبان ۴ فینال رقابت‌های اروپایی بوده‌است. در سال‌های ۵۷، ۶۹ و ۸۰ این ورزشگاه میزبان جام اروپایی بود. در سال ۲۰۱۰ نیز فینال لیگ قهرمانان اروپا در آن برگزار شد.^[۵۱] برنابئو داراری ایستگاه مترو مخصوص به خود است که نامش سانیتاگو برنابئوست.^[۵۲] در نوامبر ۲۰۰۷ نیز این ورزشگاه از طریق یوفا ۵ ستاره شد (بیشترین میزان دریافت ستاره).^[۵۳]

سایر ورزشگاه‌ها

در می ۲۰۰۶ نیز ورزشگاه آلفردو دی استفانو افتتاح شد که در نزدیکی مکانی قرار دارد که تیم در آن معمولاً تمرین می‌کند. اولین بازی انجام شده در آن نیز بین رئال مادرید و Stade de Reims برگزار شد که یادآور فینال جام اروپایی در سال ۱۹۵۶ بود. رئالی‌ها آن بازی را با ۶ گل سرخیو راموس، آنتونیو کاسانو (۲ گل)، روبرتو سولدادو (۲ گل) و خواردو با برد پشت سر گذاشتند.^[۵۴]

هواداران

در اکثر بازیها خانگی تیم، اکثریت هواداران را کسانی تشکیل می‌دهند که «دارندگان بلیط سالانه» هستند که به طور میانگین، ۶۸,۶۷۰ هزار هوادار در هر بازی می‌شوند.^[۵۵] برای تبدیل شدن به یکی از این هواداران، شخص باید به یکی از اعضای باشگاه تبدیل شود که برای اینکار باید عضو یکی از ۱۸۰۰ گروه رسمی که حامی باشگاه هستند، شود که این گروه‌ها در اسپانیا و سایر نقاط جهان هستند. رئالی‌ها دارای رکورد بیشترین میزان تماشاچی در تاریخ اسپانیا هستند به طور میانگین، برای هر بازی تیم، ۶۵،۰۰۰ هزار هوادار به ورزشگاه می‌آید. در فصل ۰۵-۲۰۰۴، آنها با میانگین ۷۱,۹۰۰ نفر، در رده دوم برترین‌ها قرار گرفتند.^{[۵۶][پ ۲]}

ارزش/سهام باشگاه

پرز در دوره نخست ریاستش، رئال را از خطر ورشکستگی نجات داد^[۵۷]

زیر نظر فلورنتینو پرز (۲۰۰۰-۲۰۰۶) بود که باشگاه تلاش خود را برای تبدیل شدن به ثروتمندترین تیم دنیا آغاز کرد.^[۵۸] باشگاه بخشی از زمین تمرین خود را به شهر مادرید فروخت و سایر قسمت‌ها را نیز به بخش‌های خصوصی فروخت. فروش این زمین‌ها، باعث شد تا باشگاه بتواند بدهیهای خود را پرداخت کند که همین راه را برای خرید ستارگان گران قیمتی چون زیدان، فیگو، رونالدو و بکهام باز کرد.^[۵۹]

فروش زمین‌های تیم، باعث شد تا پرز بتواند بدهی‌های تیم (حدود ۲۷۰ میلیون یورو) را پرداخت کند و بتواند بازیکنان بزرگ را به تیم بیاورد که خود اینکار نیز باعث تبلیغات بزرگ برای تیم شد. البته با وجود موفقیت خیره کننده پرز در برطرف کردن بدهی‌ها و افزایش بی سابقه سهام و ارزش باشگاه، همیشه از وی ایراد گرفته می‌شد که بیش از آنکه به شرایط بازی تیم توجه کند، به فکر مسائل اقتصادی باشگاه است.^[۶۰]

با وجود برکنار شدن پرز، موفقیت تیم در زمینه اقتصادی، ادامه داشت و کاملاً مشهود بود طوری که در دسامبر سال ۲۰۰۷، آنها به عنوان با ارزش‌ترین تیم فوتبال در قاره اروپا انتخاب شدند.^[۶۱] در سال ۲۰۰۸ نیز آنها با ارزشی به میزان ۹۵۱ میلیون یورو (۶۴۰ میلیون پوند - ۱.۲۸۵ میلیارد دلار)، به عنوان دومین تیم فوتبال پر ارزش در دنیا انتخاب شدند.^[۶۲] تنها باشگاه منچستر یونایتد بود که ارزشش بیشتر از رئال مادرید بود (با ارزش ۱.۳۳۳ میلیارد یورو).^[۶۳] در سال ۲۰۱۰ نیز مشخص شد که رئالیها دارای بیشترین میزان گردش مالی در جهان فوتبال بوده‌اند.^[۶۴] در سپتامبر ۲۰۰۹ نیز اعلام شد که آنها قصد دارند تا مجموعه تفریحی مخصوص خود را تأسیس کنند که این اتفاق تا سال ۲۰۱۳ خواهد افتاد که این نیز بخشی دیگر از راهکارهای اقتصادی پرز است.^[۶۵]

در تحقیقی که از طریق دانشگاه هاروارد انجام شد، مشخص شد که رئال یکی ۲۰ مارک (برند) اول در دنیاست. آنها تنها تیم در دنیا هستند که مدیران باشگاه نیز بمانند بازیکنان تیم، کاملاً شناخته شده‌اند. همچنین در همین تحقیق مشخص شد تعداد زیادی از افراد معروف و سرشناس دنیا، طرفدار و حامی این تیم هستند. در همین تحقیق، میزان هوادارن تیم، حداقل ۲۸۰ میلیون هوادار در سرتاسر جهان تخمین زده شده‌است که آنها را در فاصله زیادی با تیم دوم، یعنی منچستر یونایتد قرار می‌دهد. آنها همچنین دارای میزان بالاترین رقم برای فروش حق پخش بازیهایشان هستند.^[۶۶]

در سال ۲۰۱۰ نیز از طریق مجله فوربس مشخص شد که در فصل ۰۹-۲۰۰۸، ارزش باشگاه به میزان ۹۹۲ میلیون یورو (۱.۳۲۳ میلیارد دلار) است که البته بازهم در این میان باشگاه انگلیسی منچستر یونایتد، از آنها بالاتر است.^[۶۷][۶۸] همچنین براساس گزارش دلویت، باشگاه در همان بازده زمانی، سودی بیش از ۴۰۰ میلیون یورو داشته که در این مورد، آنها بهترین در دنیا بودند.^[۶۹]

در کنار بارسلونا، اتلتیکو مادرید و اوساسونا، رئالی‌ها نیز به عنوان یک سازمان ثب شده‌اند که با اینکار، امکان خرید و سهیم شدن در سهام آن اصلاً وجود ندارد^{[پ ۳]} و تنها می‌شود عضو آن شد. این اعضا بمانند یک مجلس هستند که در بالاترین قسمت تیم حضور دارند.^[۷۰] تا سال ۲۰۱۰، رئالی‌ها دارای ۶۰ هزار عضو بودند.^[۷۱] در پایان سال ۱۰-۲۰۰۹ نیز اعلام شد که رئالی‌ها ۲۴۴.۶ میلیون دلار بدهی دارند (مانند حقوق بازیکنان و...) که در مقایسه همین زمان در سال قبل، حدود ۸۲ میلیون دلار کمتر شده‌است.^[۷۲]

رکوردها و افتخارات باشگاه

وضعیت آماری تیم

نوشتار اصلی: فهرست رکوردها و آمار باشگاه رئال مادرید

"رائول دارای رکورد بیشترین بازی و بیشترین گل زده در رئال مادرید است^[۷۳]

تعداد حضور

رائول دارای رکورد بیشترین تعداد حضور در رئال است. رائول از سال ۱۹۹۴ تا آوریل سال ۲۰۱۰ در ۷۴۱ بازی برای رئال مادرید حضور داشته‌است. مانوئل سانچز با ۷۱۱ بازی در رده دوم بیشترین تعداد بازی در تیم است.^[۷۴] در درون دروازه نیز، ایکر کاسیاس با 600 حضور در درون دروازه تیم، رکورددار است. لوئیز فیگو پرتغالی نیز با ۱۲۷ بازی ملی (۴۷ بازی در زمان حضور در رئال) بین المللی‌ترین بازیکن تیم است (دارای بیشترین بازی ملی).^[۷۵]

گل‌ها

رکورد بیشترین گل زده نیز در اختیار رائول است. وی با زدن ۳۲۳ گل در ۷۴۱ حضور خود در رئال، رکورددار است.^[۷۳] همچنین ۴ بازیکن دیگر هستند که بیش از ۲۰۰ گل برای رئال به ثمر رساندند. آلفردو دی استفانو (۱۹۵۳ تا ۱۹۶۴)، کارلوس سانتیانا (۱۹۷۱ تا ۱۹۸۸)، فرانس پوشکاش (۱۹۵۸ تا ۱۹۶۶) و هوگو سانچز (۱۹۸۵ تا ۱۹۹۲) افرادی هستند که بیش از ۲۰۰ گل برای این تیم زدند. همچنین سانچز با زدن ۳۸ گل در لیگ سال ۹۰-۱۹۸۹، تا سال ۲۰۱۰، دارای بیشترین تعداد گل زده در یک فصل و در مسابقات لیگ بود که کریستیانو رونالدو با زدن ۴۰ گل در یک فصل، رکورد وی را شکست و رکورد بیشترین گل زده در یک فصل لالیگا را به نام خود ثبت کرد.^[۷۶] همچنین ۴۹ گل زده دی استفانو در ۵۸ بازی اروپایی، تا چند دهه بیشترین تعداد گل زده در رقابت‌های اروپایی بود که آن را ابتدا رائول در سال ۲۰۰۵ شکست و سپس در سال ۲۰۱۱، رونالدو با زدن ۵۳ گل در در ۵۴ مسابقه، مجددا این رکورد را شکست و رکورد جدیدی بنام خود ثبت کرد.^[۷۷] سریع‌ترین گل تاریخ باشگاه را نیز رونالدو برزیلی در دسامبر ۲۰۰۳ و بازی برابر اتلتیکو مادرید و در ثانیه ۱۵ به ثمر رساند.^[۷۸]

آمار لیگ

از زمانیکه آمارها به طور دقیق محاسبه می‌شوند، رکورد بیشترین حضور تماشاگر، مربوط به یک بازی جام حذفی در سال ۲۰۰۶ است که ۸۳,۳۲۹ هوادار در ورزشگاه در حالی حضور داشتند که گنجایش سانتایگو برنابئو، حدود ۳ هزار نفر کمتر از آن بود.^[۷۹] میانگین تعداد تماشاچیان تیم نیز در فصل ۰۸-۲۰۰۷ به ۷۶,۲۳۴ نفر رسید که در کل لیگ‌های اروپایی در آن فصل، یک رکورد بود.^[۸۰] رتالی‌ها همچنین با کسب ۳۱ عنوان قهرمانی (تا فصل ۰۸-۲۰۰۷) رکوردار تعداد قهرمانی در لیگ اسپانیا هستند. همچنین آنها دوبار و در سال‌های ۱۹۶۰ تا ۱۹۶۵ و ۱۹۸۵ تا ۱۹۹۰ ۵ بار متوالی قهرمان لیگ اسپانیا شدند که در این مورد نیز رکوردار هستند.^[۵۵] همچنین اعضای این تیم از ۱۷ فوریه ۱۹۵۷ تا ۷ مارس ۱۹۶۵، در ۱۲۷ بازی رسمی شکست نخوردند که در لالیگا یک رکورد است.^[۸۱]

آمار اروپایی

تاریخ بازدید=۲۰ آوریل ۲۰۱۱

رئالی‌ها همچنین با ۹ قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا و با ۲۱ بار حضور در مرحله نیمه نهایی این رقابت‌ها، رکوردار هستند.^[۸۳] رائول نیز با ۶۶ گل زده در ۶۸ بازی، دارای بیشترین گل زده در تاریخ این رقابت‌هاست که همگی آنها را با لباس رئال به ثمر رسانده‌است. رئالی‌ها همچنین دارای رکورد ۱۵ حضور متوالی در رقابت‌های جام اروپایی هستند که از ۱۹۵۶ آغاز شد و تا ۱۹۷۰ ادامه داشت.^[۸۴]

خرید و فروش بازیکن

در ژوئن ۲۰۰۹ باشگاه رکورد گران قیمت‌ترین خرید تاریخ فوتبال -که در اختیار خودش بود- را شکست. آنها با پرداخت ۹۶ میلیون یورو (۱۳۱.۵ میلیون دلار-۸۰ میلیون پوند) به باشگاه منچستر یونایتد، کریستیانو رونالدو را خریدند.^[۸۲] رکور قبلی که ۷۶ میلیون یورو (بیش از ۱۰۰ میلیون دلار-۴۸.۵ میلیون پوند)بود، برای خرید زین الدین زیدان از تیم یوونتوس و در سال ۲۰۰۱ پرداخت شده بود که تا قبل از خرید کاکا، گران قیمت‌ترین خرید تاریخ فوتبال بود. البته خرید کاکا از آ. ث. میلان نیز تنها چند روز در صدر گران قیمت‌ترین خریدها بود چراکه چند روز بعد، کریستیانو به رئال پیوست و رکود کاکا را شکست. رکورد گران قیمت‌ترین فروش باشگاه نیز در دسامبر ۲۰۰۸ و در حالی رخ داد که روبینیو با ۴۷ میلیون یورو (۳۲.۵ میلیون پوند) به تیم منچستر سیتی پیوست.^[۸۵]

افتخارات باشگاه

در مجموع، رئالی‌ها با کسب ۵۷ جام، موفق‌ترین تیم در تاریخ اسپانیا هستند. آنها همچنین با کسب ۱۵ جام بین المللی، یکی از پرافتخارترین تیم‌های دنیا هستند. آنها از این نظر در رده دوم پرافتخارترین تیم‌های اروپا هستند و در جهان، در رده چهارم قرار دارند. آنها همچنین با کسب ۳2 جام، پرافتخارترین تیم لالیگا، و با ۹ جام، پرافتخارترین تیم در رقابت‌های جام اروپایی/لیگ قهرمانان اروپا محسوب می‌شوند. در ۲۳ دسامبر ۲۰۰۰ نیز باشگاه از طرف فیفا، به عنوان موفق‌ترین تیم قرن بیستم انتخاب شد.^[۸۶] آنها همچنین نشان لیاقت و شایستگی را از فیفا دریافت کرده‌اند.^[۸۷] به علاوه، آنها برای بازی در لیگ قهرمانان اروپا، لباس‌های ویژه‌ای می‌پوشند که مخصوص تیم‌هاییست که دارای بیش از ۵ عنوان قهرمانی در این رقابت‌ها هستند.^[۱۳]

نمونه‌هایی از جام‌های کسب شده باشگاه

• 

  جایزه بهترین باشگاه قرن از فیفا.

• 

  جام لیگ برتر در سال ۲۰۰۸ میلادی.

• 

  نُه جام اروپایی در موزه باشگاه.

• 

  سوپرجام اروپا در سال ۲۰۰۲ میلادی.

رقابت‌های داخلی

لالیگا

نمایی از جام‌های کسب شده باشگاه

قهرمانی: ۳۲ بار در سال‌های: ۱۹۳۱–۳۲, ۱۹۳۲–۳۳, ۱۹۵۳–۵۴, ۱۹۵۴–۵۵, ۱۹۵۶–۵۷, ۱۹۵۷–۵۸, ۱۹۶۰–۶۱, ۱۹۶۱–۶۲, ۱۹۶۲–۶۳, ۱۹۶۳–۶۴, ۱۹۶۴–۶۵, ۱۹۶۶–۶۷, ۱۹۶۷–۶۸, ۱۹۶۸–۶۹, ۱۹۷۱–۷۲, ۱۹۷۴–۷۵, ۱۹۷۵–۷۶, ۱۹۷۷–۷۸, ۱۹۷۸–۷۹, ۱۹۷۹–۸۰, ۱۹۸۵–۸۶, ۱۹۸۶–۸۷, ۱۹۸۷–۸۸, ۱۹۸۸–۸۹, ۱۹۸۹–۹۰, ۱۹۹۴–۹۵, ۱۹۹۶–۹۷, ۲۰۰۰–۰۱, ۲۰۰۲–۰۳, ۲۰۰۶–۰۷, ۲۰۰۷–۰۸, ۲۰۱۱–۱۲

نایب قهرمانی: ۱۹ بار در سال‌های: ۱۹۲۸–۲۹, ۱۹۳۳–۳۴, ۱۹۳۴–۳۵, ۱۹۳۵–۳۶, ۱۹۴۱–۴۲, ۱۹۴۴–۴۵, ۱۹۵۸–۵۹, ۱۹۵۹–۶۰, ۱۹۶۵–۶۶, ۱۹۸۰–۸۱, ۱۹۸۲–۸۳, ۱۹۸۳–۸۴, ۱۹۹۱–۹۲, ۱۹۹۲–۹۳, ۱۹۹۸–۹۹, ۲۰۰۴–۰۵, ۲۰۰۵–۰۶, ۲۰۰۸–۰۹, ۲۰۰۹–۱۰

^[۸۸]

جام حذفی

قهرمانی: ۱۸ بار در سال‌های: ۱۹۰۵, ۱۹۰۶, ۱۹۰۷, ۱۹۰۸, ۱۹۱۷, ۱۹۳۴, ۱۹۳۶, ۱۹۴۶, ۱۹۴۷, ۱۹۶۲, ۱۹۷۰, ۱۹۷۴, ۱۹۷۵, ۱۹۷۹–۸۰, ۱۹۸۱–۸۲, ۱۹۸۸–۸۹, ۱۹۹۲–۹۳, ۲۰۱۰-۱۱

نایب قهرمانی: ۱۹ بار در سال‌های: ۱۹۰۳, ۱۹۱۶, ۱۹۱۸, ۱۹۲۴, ۱۹۲۹, ۱۹۳۰, ۱۹۳۳, ۱۹۴۰, ۱۹۴۳, ۱۹۵۸, ۱۹۶۰, ۱۹۶۱, ۱۹۶۸, ۱۹۷۸–۷۹, ۱۹۸۲–۸۳, ۱۹۸۹–۹۰, ۱۹۹۱–۹۲, ۲۰۰۱–۰۲, ۲۰۰۳–۰۴

^[۸۹]

سوپرکاپ

قهرمانی: ۸ بار در سال‌های: ۱۹۸۸, ۱۹۸۹*, ۱۹۹۰, ۱۹۹۳, ۱۹۹۷, ۲۰۰۱, ۲۰۰۳, ۲۰۰۸

نایب قهرمانی: ۳ بار در سال‌های: ۱۹۸۲, ۱۹۹۵, ۲۰۰۷

(*: قهرمان شدن هم در لیگ هم در جام حذفی)

^[۹۰]

رقابت‌های اروپایی

لیگ قهرمانان اروپا

قهرمانی: ۹ بار در سال‌های: ۱۹۵۵–۵۶*, ۱۹۵۶–۵۷, ۱۹۵۷–۵۸, ۱۹۵۸–۵۹, ۱۹۵۹–۶۰, ۱۹۶۵–۶۶, ۱۹۹۷–۹۸, ۱۹۹۹–۲۰۰۰, ۲۰۰۱–۰۲

نایب قهرمانی: ۳ بار در سال‌های: ۱۹۶۱–۶۲, ۱۹۶۳–۶۴, ۱۹۸۰–۸۱

(*: اولین قهرمان تاریخ این جام)

^[۹۱]

جام یوفا/لیگ اروپا

قهرمانی: ۲ بار در سال‌های: ۱۹۸۴–۸۵, ۱۹۸۵–۸۶

جام در جام اروپا

قهرمانی: ۲ بار در سال‌های: ۱۹۷۰–۷۱, ۱۹۸۲–۸۳

^[۹۲]

سوپرکاپ اروپا

قهرمانی: 2 بار در سال: ۲۰۰۲ و 2011

نایب قهرمانی: ۲ بار در سال‌های: ۱۹۹۸, ۲۰۰۰

^[۹۳]

جام لاتین

قهرمانی: ۲ بار در سال‌های: ۱۹۵۵, ۱۹۵۷

^[۹۴]

بین المللی

جام بین المللی/جام باشگاه‌های جهان

قهرمانی: ۳ بار در سال‌های: ۱۹۶۰, ۱۹۹۸, ۲۰۰۲

نایب قهرمانی: ۲ بار در سال‌های: ۱۹۶۶, ۲۰۰۰

^[۹۵]

رقابت‌های تاریخی

ال کلاسیکو

در اکثر لیگ‌های جهان، بین دو تیم رقابتی شدید وجود دارد که بازی اول لیگ محسوب می‌شود. در مورد اسپانیا، این بازی، بازی رئال مادرید با بارسلونا است. بازی که با نام «ال کلاسیکو» در سطح جهان شناخته می‌شود.^[۹۶]

نتایج

در مجموع، از 218 مسابقه‌ای که تاکنون بین دو تیم برگزار شده‌است، رئالی‌ها به 87 برد، 85 شکست و 46 تساوی دست پیدا کرده‌اند.^[۹۷]

رقابت‌های داخلی اسپانیا

اولین بازی دو تیم در لیگ، در فوریه ۱۹۲۹ برگزار شد جاییکه رئال موفق شد ۲-۱ حریف خود را شکست دهد.^[۹۸] آخرین دیدار دو تیم نیز در آوریل 2012 و در رقابت های لا لیگا اسپانیا برگزار شد که با نتیجه 2-1 با پیروزی رئال مادرید در زمین بارسلونا به پایان رسید.^[۳۳] بهترین پیروزی تاریخ دو تیم نیز، به سال ۱۹۴۳ برمی‌گردد که سفیدهای مادرید با نتیجه ۱۱-۱ حریف را شکست دادند.^[۹۹]

در مجموع، از ۱۶۲ مسابقه بین دو تیم در لیگ برگزار شده که رئالی‌ها به 63 برد، 68 شکست و ۳۱ تساوی دست پیدا کرده‌اند. همچنین تاکنون رئالی‌ها ۲۶۳ گل به حریف زدند و 272 گل دریافت کردند.

رقابت اروپایی

در اوایل دهه ۶۰ بود که دو تیم دو بار با هم در رقابت‌های اروپایی رقابت کردند که آن برای اولین بار بود.^[۱۰۰] دو تیم در مرحله نیمه‌نهایی به هم برخورد کردند که مادریدی‌ها در مجموع ۶-۲ تیم حریف را شکست دادند و به فینال رسیدند. اما سال بعد که در مرحله مقدماتی دو تیم به هم خوردند، در مجموع دو بازی رفت‌وبرگشت، این بارسلونایی‌ها بودند که ۴-۳ حریف را شکست دادند.^[۱۰۱] یکی از مهمترین رقابت اروپایی دو تیم نیز در فصل ۰۲-۲۰۰۱ رقم خورد جاییکه رسانه‌های اسپانیا آن را بازی قرن نامگذاری کردند و بیش از ۵۰۰ میلیون نفر آن را مشاهده کردند.^[۱۰۲] این بازی بازهم در مرحل نیمه‌نهایی برگزار می‌شد و رئالی‌ها در مجموع، ۳-۱ حریف خود را شکست دادند.^[۱۰۳]

آخرین دیدار اروپایی دو تیم به فصل ۲۰۱۰-۲۰۱۱ بر میگردد که در بازی رفت بارسلونا در سانتیاگو برنابئو با نتیجه 2-0 به پیروزی رسید و بازی برگشت در نیوکمپ ۱-۱ مساوی شد. به این ترتیب بارسا با حذف رئال راهی فینال لیگ قهرمانان اروپا شد.

در مجموع، ۲ تیم ۸ بار در لیگ‌های اروپایی با هم پیکار کرده‌اند که سهم رئالی مادرید ۳ برد، ۲ شکست و ۳ تساوی بوده‌است. همچنین تاکنون رئالی‌ها ۱۳ گل به حریف زدند و ۱۰ گل دریافت کردند.

نقل و انتقالات

با وجود اختلافات شدید دو تیم، نقل و انتقالات زیادی بین دو تیم انجام شده‌است. اما بازیکنانی که به طور مستقیم از تیم خود به حریف رفته‌اند، همیشه مورد غضب هواداران قرار گرفتند. شاید بهترین مثال آن، مربوط به فیگو باشد. بازیکن پرتغالی، در سال ۲۰۰۰ با رد پیشنهاد تیمش، به تیم رقیب، یعنی سفیدهای مادرید رفت. این حرکت فیگو، خشم بی پایان هواداران بارسا را به همراه داشت و فیگو همیشه در نیوکمپ مورد حمله هواداران بارسا قرار می‌گرفت. طوری که وقتی برای اولین بار با لباس رئال به ورزشگاه بارسلونا پا گذاشت، هواداران خشمگین بارسا، سر یک خوک را به سوی وی انداختند.^[۱۰۴]

در مجموع نیز ۲۱ بازیکن که سابقه بازی در بارسا را داشتند به رئال آمدند و در نقطه مقابل، ۱۲ بازیکن سابق رئال، لباس بارسا را به تن کردند.^[۱۰۵]

شهرآورد مادرید

دیگر باشگاه بزرگ شهر مادرید، اتلتیکو مادرید است. این باشگاه توسط ۳ جوان باسکی و در سال ۱۹۰۳ به وجود آمد. انها خود را زیرشاخه تیم اتلتیک بیلبائو می‌داسنتند و جز مخالفان رئال مادرید بودند.^{[۱۰۶][۱۰۷]}

دلایل اختلاف

هوادارن رئال در حال تشویق تیم محبوب خود در دربی مادرید

اتلتیکویی‌ها از نظر عنوان، بسیار ضعیف تر از رقیب خود هستند اما دلایل زیادی برای رقابت و دشمنی دو تیم وجود دارد که یکی از آنها، ژنرال فرانکوست. در واقع رئالیها در اکثر دوران تاریخ اسپانیا، تیم مقبول پادشاهان بوده‌اند در حالیکه اتلتیکویی‌ها، تیمی از مخالفان و شورشی‌ها بودند. در اوایل دوره فرانکو، این اتلتیکویی‌ها بودند که تیم محبوب بودند که در نیروی هوایی حضور داشتند اما سرانجام فرانکو به سمت رئال رفت و اختلافات دو تیم زیاد شد. حتی مکان ورزشگاه‌های دو تیم نیز، تفاوتشان را نشان می‌دهد. برنابئو در منظقه اشرافی شهر و در کنار بانکها و مراکز تجاری مهم شهر است در حالیکه ویسنته کالدرون در جنوب شهر قرار دارد. طرفداران رئال نیز بسیار بیشتر از تیم حریف هستند.^{[۱۰۸][۱۰۹]}

نتایج

دو تیم اولین دیدار خود را در ۲۱ فوریه ۱۹۲۹ در مقابل هم برگزار کردند که با برتری ۲-۱ رئال مادرید به پایان رسید.^[۸] این بازی در ورزشگاه چارمتین برگزار شده بود. در سال ۱۹۵۹ نیز دو تیم اولین دیدار اروپایی خود را در مرحله نیمه نهایی جام اروپایی برگزار کردند که رئالی‌ها بازی اول را در زمین خود با نتیجه ۲-۱ بردند اما در بازی دوم اتلتیکویی‌ها با یک گل پیروز شدند تا بازی سوم برگزار شود که رئالیها بازهم ۲-۱ بازی را با برد پشت سر گذاشتند و به فینال رسیدند. البته اتلتکویی‌ها در جام حذفی اسپانیا، دوبار متوالی و در دو فینال در سال‌های ۱۹۶۰ و ۱۹۶۱ موفق شدند رئال را شکست دهند و انتقام گرفتند.^{[پ ۴]}

در بین سال‌های ۱۹۶۱ تا ۱۹۸۹ که لالیگا زیرسلطه رئالی‌ها قرار داشت، تنها همین اتلتیکو بود که توان مقابله با این تیم را داشت و توانست ۴ جام در سال‌های ۱۹۶۶، ۱۹۷۰، ۱۹۷۳ و ۱۹۷۷ کسب کنند. در سال ۱۹۶۵ اتلتیکویی‌ها به نخستین تیمی تبدیل شدند که طی ۸ سال گذشته، رئال را در زمین خانگی توانستند شکست دهند. در طی سال‌های گذشته نیز رقابت دو تیم کاملاً یک طرفه بوده‌است.^[۱۱۰] از فصل ۰۳-۲۰۰۲ به بعد که رئال موفق شدد با ۴ گل حریف را شکست دهد، تا به الان، ۱۸ بازیست که هنوز اتلتیکو موفق به شکست رئال نشده. آخرین بازی دو تیم نیز با برتری 4-1 رئال مادریدو هت تریک کریستیانو رونالدو همراه بود.^[۱۱۱]

در مجموع نیز رئال موفق به کسب ۸۰ پیروزی، ۳۱ تساوی ۳۵ شکست از بازی با اتلتیکو شده‌است. آنها همچنین ۲۶۹ گل زدند در حالیکه ۱۹۷ گل دریافت کردند.^[۱۱۲]

وضعیت تیم در لالیگا فصل ۲۰۱۱-۲۰۱۲

رئال مادرید این فصل در لالیگا به در فاصله دو هفته به پایان لیگ به قهرمانی رسید. در لیگ قهرمانان باشگاه های اروپا در مرحله نیمه نهایی در مقابل تیم بایرن مونیخ شکست خورد و از راه یابی به فینال باز ماند.

بازیکنان

لیست بازیکنان

لیست بازیکنان تا اکتبر ۲۰۱۱ به شرح زیر است:^[۱۱۳]

شماره نقش بازیکن ۳۰ دروازه‌بان ایکر کاسیاس (کاپیتان اول) [۱۱۴] [۱۱۵] ۲ مدافع ریکاردو کاروالیو [۱۱۴][۱۱۵] ۳ مدافع پپه [۱۱۴][۱۱۵] ۴ مدافع سرخیو راموس (کاپیتان دوم) [۱۱۴][۱۱۵] ۵ هافبک نوری شاهین [۱۱۴][۱۱۵] ۶ هافبک سامی خدیرا [۱۱۴][۱۱۵] ۷ مهاجم کریستیانو رونالدو [۱۱۴][۱۱۵] ۸ هافبک کاکا [۱۱۴][۱۱۵] ۹ مهاجم کریم بنزما [۱۱۴][۱۱۵] ۱۰ هافبک مسعوت اوزیل [۱۱۴][۱۱۵] ۱۲ مدافع مارسلو (کاپیتان سوم) [۱۱۴][۱۱۵] ۱۳ دروازه‌بان آنتونیو آدان [۱۱۴][۱۱۵]

شماره نقش بازیکن ۱۴ هافبک ژابی آلونسو [۱۱۴][۱۱۵] ۱۵ هافبک فابیو کونترائو [۱۱۴][۱۱۵] ۱۶ هافبک حمید آلتین‌توپ [۱۱۴][۱۱۵] ۱۷ مدافع آلوارو آربه‌لوآ [۱۱۴][۱۱۵] ۱۸ مدافع رائول آلبیول [۱۱۴][۱۱۵] ۱۹ مدافع رافائل واران [۱۱۴][۱۱۵] ۲۰ مهاجم گونزالو ایگواین (کاپیتان چهارم) [۱۱۴][۱۱۵] ۲۱ هافبک کایخون [۱۱۴][۱۱۵] ۲۲ مهاجم آنخل دی ماریا [۱۱۴][۱۱۵] ۲۴ هافبک لاسانا دیارا [۱۱۴][۱۱۵]

نقل و انتقالات

برخلاف سالهای گذشته، پرز و کادر مربیگری تیم، رو به خرید بازیکنان جوان آورد و از خرید ستارگان گران قیمت، خودداری کرد. بازیکنان خریداری شده به شرح زیر است:

ش	پ	م	ن	س	ت	ق	ز	منابع
۵	AM		شاهین	۲۲	دورتموند	۱۰	۲۰۱۶
۱۵	LW		کونترائو	۲۳	بنفیکا	۳۰	۲۰۱۷
۱۹	DM		واران	۱۸	لنس	۱۰	۲۰۱۷
۲۲	LW		کایخون	۲۲	اسپانیول	۵	۲۰۱۷

ترکیب اصلی تیم

بازیکنان اصلی

تا ۲ اکتبر ۲۰۱۱

فهرست بازیکنان	موقعیت در زمین
ش پ م ن ب ت ۱ GK کاسیاس ۱۰ 17 RB آربلوآ 7 CB ۲ CB راموس 9 RB ۳ CB پپه 7 ۱۲ LB مارسلو ۸ 6 DM خدیرا 6 ۱۴ DM آلونسو 10 10 AM اوزیل 9 ۲۲ RW دی ماریا 8 LW ۷ LW رونالدو 10 RW ۹ CF کریم بنزما ۸	کاسیاس آربلوآ پپه راموس مارسلو ژابی خدیرا اوزیل آنخل دی ماریا رونالدو کریم بنزما

مربی و مدیران تیم

مورینیو، سرمربی فعلی تیم است^[۳۲]

مربی و مدیران تیم تا سپتامبر ۲۰۱۱ به شرح زیر است:^{[۱۱۶][۱۱۷]}

مقام	ملیت	نام
مدیر عامل		فلورنتینو پرز
سرمربی		خوزه مورینیو
مربی		آیتور کارانکا
مدیر افتخاری		آلفردو دی استفانو
مدیر ورزشی تیم و مشاور مدیر عامل		زین الدین زیدان

یادداشت‌ها

1. ↑ لباس‌های تیم در سال ۱۹۰۵، یکدست سفید بود که باعث شد به تیم لقب سفیدها داده شود
2. ↑ بارسلونا با میانگین ۷۶ هزار نفر، در رتبه نخست قرار گرفت
3. ↑ Peterson, Marc p. 25
4. ↑ رئال در ۷۵ دربی مادرید، پیروز شده است

منابع

1. ↑ «Real Madrid C.F.» ‎(اسپانیایی)‎. lpf.es. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. بازبینی‌شده در ۲۲ فوریه ۲۰۰۹.
2. ↑ ^{۲٫۰ ۲٫۱} Luís Miguel González. «Pre-history and first official عنوان (1900–1910)». بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. بازبینی‌شده در ۱۲ ژوئیه ۲۰۰۸.
3. ↑ «United rise but Real Madrid stays top». Deloitte UK، ۱۴ فوریه ۲۰۰۸. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. بازبینی‌شده در ۱۴ فوریه ۲۰۰۸.
4. ↑ «Soccer Team Valuations». forbes.com، ۳۰ آوریل ۲۰۰۸. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. بازبینی‌شده در ۱۶ جولای ۲۰۰۸.
5. ↑ «REAL MADRID NUESTRA PAGINA». ۱۲ اکتبر ۲۰۱۰. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. بازبینی‌شده در ۲۷ جولای ۲۰۱۱.
6. ↑ Ball, Phil p. 117.
7. ↑ Luís Miguel González. «Bernabéu's debut to the عنوان of Real (1911–1920)». Realmadrid.com. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. بازبینی‌شده در ۱۲ جولای ۲۰۰۸.
8. ↑ ^{۸٫۰ ۸٫۱ ۸٫۲ ۸٫۳} Luís Miguel González. «A spectacular leap towards the future (1921–1930)». Realmadrid.com. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. بازبینی‌شده در ۱۲ جولای ۲۰۰۸.
9. ↑ ^{۹٫۰ ۹٫۱} Luís Miguel González. «The first two-time champion of the League (1931–1940)». Realmadrid.com. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. بازبینی‌شده در ۱۲ جولای ۲۰۰۸.
10. ↑ ^{۱۰٫۰ ۱۰٫۱ ۱۰٫۲ ۱۰٫۳ ۱۰٫۴ ۱۰٫۵} Luís Miguel González. «Bernabéu begins his office as President building the new Chamartín Stadium (1941–1950)». Realmadrid.com. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. بازبینی‌شده در ۱۲ ژوئیه ۲۰۰۸.
11. ↑ ^{۱۱٫۰ ۱۱٫۱} Luís Miguel González. «An exceptional decade (1951–1960)». Realmadrid.com. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. بازبینی‌شده در ۱۲ ژوئیه ۲۰۰۸.
12. ↑ Matthew Spiro. «Hats off to Hanot». uefa.com، ۱۱ مه ۲۰۰۶. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۱۹ مه ۲۰۰۸. بازبینی‌شده در ۱۱ جولای ۲۰۰۸.
13. ↑ ^{۱۳٫۰ ۱۳٫۱} «Regulations of the UEFA Champions League» (PDF). uefa.com. صفحه 4, §2.01 & صفحه 26, §16.10. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. بازبینی‌شده در ۱۲ جولای ۲۰۰۸.
14. ↑ Luís Miguel González. «The generational reshuffle was successful (1961–1970)». Realmadrid.com. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. بازبینی‌شده در ۱۲ جولای ۲۰۰۸.
15. ↑ «Trophy Room» (PDF). Realmadrid.com. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. بازبینی‌شده در ۱۲ جولای ۲۰۰۸.
16. ↑ «European Competitions 1971». بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. بازبینی‌شده در ۲۷ سپتامبر ۲۰۰۸.
17. ↑ «Santiago Bernabéu» (PDF). Realmadrid.com. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. بازبینی‌شده در ۱۲ اکتبر ۲۰۰۸.
18. ↑ «The “Quinta del Buitre” era begins» (PDF). Realmadrid.com. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. بازبینی‌شده در ۱۱ جولای ۲۰۰۸.
19. ↑ ^{۱۹٫۰ ۱۹٫۱} Luís Miguel González. «1981–1990 – Five straight League عنوانs and a new record». Realmadrid.com. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. بازبینی‌شده در ۱۲ جولای ۲۰۰۸.
20. ↑ «Quinta Del Buitre». بایگانی‌شده از [wn.com/Quinta_del_Buitre نسخهٔ اصلی] در ۱۰ مه ۲۰۱۲. بازبینی‌شده در ۴ آوریل ۲۰۱۱.
21. ↑ ^{۲۱٫۰ ۲۱٫۱} «1991–2000 – From Raúl González to the turn of the new millennium» (PDF). Realmadrid.com. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. بازبینی‌شده در ۱۲ جولای ۲۰۰۸.
22. ↑ «UEFA Champions League Season 1999-2000 - Knock Out Rounds». بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. بازبینی‌شده در ۴ آوریل ۲۰۱۱.
23. ↑ «Florentino Pérez era» ‎(اسپانیایی)‎. Realmadrid.com. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. بازبینی‌شده در ۱۲ جولای ۲۰۰۸.
24. ↑ «Figo defects to Real Madrid for record £36٫2m». The Independent، ۲۵ جولای ۲۰۰۰. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. بازبینی‌شده در ۱۱ مه ۲۰۱۱.
25. ↑ «Celebrando el primer título de la temporada». ۲۴ اوت ۲۰۰۸. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. بازبینی‌شده در ۲۴ اوت ۲۰۰۸.
26. ↑ Cristina Monge. «Real Madrid 3–1 Mallorca». Realmadrid.com، ۱۸ ژوئن ۲۰۰۷. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. بازبینی‌شده در ۱۲ جولای ۲۰۰۸.
27. ↑ «Frist consecutive league عنوان in eighteen years». Realmadrid.com، ۵ می ۲۰۰۸. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. بازبینی‌شده در ۱۲ جولای ۲۰۰۸.
28. ↑ «First measures adopted by the Real Madrid Board of Directors». لندن، ۲۱ ژوئن ۲۰۰۹. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. بازبینی‌شده در ۲۰ فوریه ۲۰۱۰.
29. ↑ «Perez to return as Real president». ۱ ژوئن ۲۰۰۹. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲.
30. ↑ «The Times Madrid Signs Kaká». timesonline. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. بازبینی‌شده در ۲۰ فوریه ۲۰۱۰.
31. ↑ «Cristiano Ronaldo signs 6 year Real Madrid». mirrorfootball. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. بازبینی‌شده در ۲۰ فوریه ۲۰۱۰.
32. ↑ ^{۳۲٫۰ ۳۲٫۱} «Jose Mourinho, new Real Madrid coach». realmadrid.com. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. بازبینی‌شده در ۲۰ فوریه ۲۰۱۱.
33. ↑ ^{۳۳٫۰ ۳۳٫۱} «Barcelona 0-1 Real Madrid (AET): Cristiano Ronaldo's towering header clinches Copa del Rey for Mourinho's men». بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. بازبینی‌شده در ۲۱ آوریل ۲۰۱۱.
34. ↑ «Real Madrid’s History». بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. بازبینی‌شده در ۲۴ فوریه ۲۰۱۱.
35. ↑ ^{۳۵٫۰ ۳۵٫۱ ۳۵٫۲} «Escudo Real Madrid» ‎(اسپانیایی)‎. santiagobernabeu.com. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. بازبینی‌شده در ۲۹ نوامبر ۲۰۰۸.
36. ↑ «Presidents — Pedro Parages». Realmadrid.com. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. بازبینی‌شده در ۱۸ جولای ۲۰۰۸.
37. ↑ «Camiseta Real Madrid» ‎(اسپانیایی)‎. santiagobernabeu.com. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. بازبینی‌شده در ۲۹ نوامبر ۲۰۰۸.
38. ↑ Álvaro Velasco. «Leaders in sporting goods». Realmadrid.com، ۱ دسامبر ۲۰۰۶. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. بازبینی‌شده در ۱۲ جولای ۲۰۰۸. «Ramón Calderón says: We began working with Adidas again in 1998»
39. ↑ «Our Sponsors — Adidas». Realmadrid.com. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. بازبینی‌شده در ۱۸ جولای ۲۰۰۸.
40. ↑ «Evolución Del Uniforme del Real Madrid (1902–1989)» ‎(اسپانیایی)‎. Leyendablanca.com. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. بازبینی‌شده در ۱۸ جولای ۲۰۰۸.
41. ↑ «Evolución Del Uniforme del Real Madrid (1991–2008)» ‎(اسپانیایی)‎. Leyendablanca.com. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. بازبینی‌شده در ۱۸ جولای ۲۰۰۸.
42. ↑ «BenQ Mobile Scores As Real Madrid’s New Major Sponsor». Realmadrid.com، ۸ نوامبر ۲۰۰۵. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. بازبینی‌شده در ۱۸ جولای ۲۰۰۸.
43. ↑ Juan José López Soto. «Real Madrid and Bwin sign sponsorship agreement». Realmadrid.com، ۱۱ ژوئن ۲۰۰۸. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. بازبینی‌شده در ۱۸ جولای ۲۰۰۸.
44. ↑ «Our Sponsors — bwin.com». Realmadrid.com. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. بازبینی‌شده در ۱۸ جولای ۲۰۰۸.
45. ↑ «History — Chapter 1 – From the Estrada Lot to the nice, little O’Donnel pitch». Realmadrid.com. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. بازبینی‌شده در ۱۱ جولای ۲۰۰۸.
46. ↑ Ball, Phil p. 118.
47. ↑ ^{۴۷٫۰ ۴۷٫۱} «History — Chapter 3 – The New Chamartin, an exemplary stadium». Realmadrid.com. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. بازبینی‌شده در ۱۲ جولای ۲۰۰۸.
48. ↑ Javier Palomino. «60th Anniversary». Realmadrid.com، ۱۳ دسامبر ۲۰۰۷. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. بازبینی‌شده در ۱۲ جولای ۲۰۰۸.
49. ↑ «History — Chapter 4». Realmadrid.com. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. بازبینی‌شده در ۱۲ جولای ۲۰۰۸.
50. ↑ «Champions League Final opening ceremony». بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. بازبینی‌شده در ۲۷ فوریه ۲۰۱۱.
51. ↑ Alvaro Velasco. «Final at the Bernabéu». Realmadrid.com، ۲۸ مارس ۲۰۰۸. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. بازبینی‌شده در ۱۲ جولای ۲۰۰۸.
52. ↑ «Santiago Bernabéu station» ‎(اسپانیایی)‎. Metromadrid.es. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. بازبینی‌شده در ۳۰ سپتامبر ۲۰۰۷.
53. ↑ Javier Palomino. «The Bernabéu is now Elite». Realmadrid.com، ۱۴ نوامبر ۲۰۰۷. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. بازبینی‌شده در ۱۲ جولای ۲۰۰۸.
54. ↑ «This one's for you, Alfredo!». Realmadrid.com، ۱۰ می ۲۰۰۶. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. بازبینی‌شده در ۷ جولای ۲۰۰۸.
55. ↑ ^{۵۵٫۰ ۵۵٫۱} «Real Madrid C.F.» ‎(اسپانیایی)‎. lpf.es. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. بازبینی‌شده در ۲۲ فوریه ۲۰۰۹.
56. ↑ «Ronaldo Real Madrid Away 09/10 Jersey Number 9». بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. بازبینی‌شده در ۴ آوریل ۲۰۱۱.
57. ↑ «Mistakes are forbidden». CNN/Sports Illustrated، ۸ نوامبر ۲۰۰۱. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. بازبینی‌شده در ۱۴ اوت ۲۰۱۰.
58. ↑ «Perez resigns as Real Madrid president». BBC، ۲۷ فوریه ۲۰۰۸. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. بازبینی‌شده در ۱۱ دسامبر ۲۰۰۸.
59. ↑ «Mistakes are forbidden». CNN/Sports Illustrated، ۸ نوامبر ۲۰۰۱. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. بازبینی‌شده در ۱۴ اوت ۲۰۱۰.
60. ↑ «Real Madrid -The Galacticos Era». بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. بازبینی‌شده در ۴ آوریل ۲۰۱۱.
61. ↑ «Top 25 ranking of Europe’s most valuable football clubs» (PDF). BBDO (Batten, Barton, Durstine & Osborn)، ۱۷ سپتامبر ۲۰۰۷. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. بازبینی‌شده در ۱۵ مارس ۲۰۱۰.
62. ↑ «The Most Valuable Soccer Teams». Forbes، ۳۰ آوریل ۲۰۰۸. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. بازبینی‌شده در ۱۶ مارس ۲۰۱۰.
63. ↑ «The Most Valuable Soccer Teams - Manchester United». Forbes، ۳۰ آوریل ۲۰۰۸. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. بازبینی‌شده در ۱۶ مارس ۲۰۱۰.
64. ↑ «Deloitte Football Money League». Deloitte، ۲۰ اکتبر ۲۰۰۳. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. بازبینی‌شده در ۱۶ مارس ۲۰۱۰.
65. ↑ «Real Madrid plan to open their own theme park». TheSpoiler.co.uk. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. بازبینی‌شده در ۸ سپتامبر ۲۰۰۹.
66. ↑ «Noticias». upcomillas.es. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. بازبینی‌شده در ۲۳ فوریه ۲۰۰۹.
67. ↑ «The Business Of Soccer». Forbes، ۲۱ آوریل ۲۰۱۰. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. بازبینی‌شده در ۷ آگوست ۲۰۱۰.
68. ↑ «Soccer Team Valuations». Forbes، ۳۰ ژوئن ۲۰۰۹. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. بازبینی‌شده در ۷ آگوست ۲۰۱۰.
69. ↑ «Real Madrid becomes the first sports team in the world to generate €400m in revenues as it tops Deloitte Football Money League». Deloitte. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. بازبینی‌شده در ۷ آگوست ۲۰۱۰.
70. ↑ Andreff, Wladimir; Szymański, Stefan (2006). ISBN 1843766086.
71. ↑ «Real Madrid drama. The oldest supporter died» ‎(Romanian)‎. ziare.com. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. بازبینی‌شده در ۲۱ سپتامبر ۲۰۱۰.
72. ↑ «Real Madrid’s gross revenue increases 8.6% to reach 442.3 million euros». بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. بازبینی‌شده در ۴ آوریل ۲۰۱۱.
73. ↑ ^{۷۳٫۰ ۷۳٫۱} «Conor Brown Equals Di Stéfano's Real Madrid Record». بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. بازبینی‌شده در ۵ فوریه ۲۰۰۹.
74. ↑ «Legends — Manolo Sanchís Hontiyuela». realmadrid.com. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. بازبینی‌شده در ۱۳ جولای ۲۰۰۸.
75. ↑ «FIFA Century Club» (PDF). fifa.com. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. بازبینی‌شده در ۱۳ جولای ۲۰۰۸.
76. ↑ «Real Madrid 8-1 Almeria: Ronaldo bags 40th La Liga strike as Mourinho's men end season with 102 goals». بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. بازبینی‌شده در ۲۲ مه ۲۰۱۱.
77. ↑ «Real Madrid's Cristiano Ronaldo scores his 40th goal to break Pichichi record and become highest goalscorer in a single La Liga season». بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. بازبینی‌شده در ۲۲ مه ۲۰۱۱.
78. ↑ «Quickfire Ronaldo proves Real hero». CNN.com. بازبینی‌شده در ۵ فوریه ۲۰۰۹.
79. ↑ «Attendances Spain average — Primera Division 2007–2008». European Football Statistics. بازبینی‌شده در ۱۶ جولای ۲۰۰۸.
80. ↑ «European Attendances». European Football Statistics in 2008 Mexican defender, Jonni Ruvalcaba broke club record for highest paid player in a single season. بازبینی‌شده در ۱۶ جولای ۲۰۰۸.
81. ↑ «Unbeaten at Home in the League». rsssf.com. بازبینی‌شده در ۷ دسامبر ۲۰۰۸.
82. ↑ ^{۸۲٫۰ ۸۲٫۱} «History of the world transfer record». ۱۱ ژوئن ۲۰۰۹.
83. ↑ «History». Uefa.com. بازبینی‌شده در ۱۱ جولای ۲۰۰۸.
84. ↑ [wn.com/real_madrid_cf «Real Madrid Cf»]. بازبینی‌شده در ۴ آوریل ۲۰۱۱.
85. ↑ «Man City beat Chelsea to Robinho». ۱ سپتامبر ۲۰۰۸. بازبینی‌شده در ۲۰ فوریه ۲۰۱۱.
86. ↑ Juan José López Soto. «106 years of history». Realmadrid.com، ۸ مارس ۲۰۰۸. بازبینی‌شده در ۱۲ جولای ۲۰۰۸.
87. ↑ «Celebrations mark the opening of FIFA Centennial Congress in Paris, FIFA’s birthplace». fifa.com، ۲۰ می ۲۰۰۴. بازبینی‌شده در ۱۳ جولای ۲۰۰۸.
88. ↑ «Evolution 1929–10». Liga de Fútbol Profesional. بازبینی‌شده در ۲۰ آوریل ۲۰۱۱.
89. ↑ «Palmarés en» ‎(اسپانیایی)‎. MARCA. بازبینی‌شده در ۲۲ ژوئن ۲۰۱۰.
90. ↑ Carnicero, José; Torre, Raúl; Ferrer, Carles Lozano. «Spain – List of Super Cup Finals». Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation (RSSSF). بازبینی‌شده در ۲۸ آگوست ۲۰۰۹.
91. ↑ «Champions League history». Union of European Football Associations (UEFA). بازبینی‌شده در ۲۲ ژوئن ۲۰۱۰.
92. ↑ «UEFA Cup Winners' Cup». UEFA. بازبینی‌شده در ۲۲ ژوئن ۲۰۱۰.
93. ↑ «UEFA Super Cup». UEFA. بازبینی‌شده در ۲۲ ژوئن ۲۰۱۰.
94. ↑ Karel Stokkerman, Osvaldo José Gorgazzi. «Latin Cup». Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation، ۲۳ نوامبر ۲۰۰۶. بازبینی‌شده در ۱۳ سپتامبر ۲۰۱۰.
95. ↑ José Luis Pierrend, Emilio Pla Diaz. «Copa Iberoamericana». RecSport.Soccer Statistics Foundation، ۲۳ نوامبر ۲۰۰۶. بازبینی‌شده در ۱۳ سپتامبر ۲۰۱۰.
96. ↑ «5 Major Rivalries Of European Football». بازبینی‌شده در ۴ آوریل ۲۰۱۱.
97. ↑ «FC Barcelona vs Real Madrid CF since 1902». بازبینی‌شده در ۲۷ آگوست ۲۰۱۱.
98. ↑ «La Liga fixtures 1928–29». LFP. بازبینی‌شده در 15 آگوست 2010. Other seasons available through the search button.
99. ↑ «Whiter Than You Think: Real Madrid's 11-1 Trashing Of Barcelona In 1943 - What Really Happened». بازبینی‌شده در ۴ آوریل ۲۰۱۱.
100. ↑ García, Javier. «FC Barcelona vs Real Madrid CF since 1902». Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation، ۳۱ ژانویه ۲۰۰۰. بازبینی‌شده در ۲۱ اوت ۲۰۱۰.
101. ↑ García, Javier. «FC Barcelona vs Real Madrid CF since 1902». Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation، ۳۱ ژانویه ۲۰۰۰. بازبینی‌شده در ۲۱ آگوست ۲۰۱۰.
102. ↑ «Real win Champions League showdown». BBC News، ۱۱ دسامبر ۲۰۰۸. بازبینی‌شده در ۲۱ اوت ۲۰۱۰.
103. ↑ «UEFA Champions League Season 2000-2001 -Knock Out Rounds». بازبینی‌شده در ۴ آوریل ۲۰۱۱.
104. ↑ «Running gauntlet of hate in Spain's gran clasico». Telegraph، ۲۵ نوامبر ۲۰۰۲. بازبینی‌شده در ۲۰ فوریه ۲۰۱۱.
105. ↑ «Barcelona vs Real Madrid: A Deeper Look at El Clásico's History». بازبینی‌شده در ۴ آوریل ۲۰۱۱.
106. ↑ «Atletico Madrid History». Atleticomadrid.azplayers. بازبینی‌شده در ۴ آوریل ۲۰۱۱.
107. ↑ «Classic club». فیفا. بازبینی‌شده در ۴ آوریل ۲۰۱۱.
108. ↑ «No love lost in Madrid». FIFA.com.
109. ↑ «Madrid Travel Guide - FourFourTwo».
110. ↑ Álvaro Velasco. «One for the ages». Realmadrid.com، ۱۷ ژانویه ۲۰۰۸. بازبینی‌شده در ۱۲ جولای ۲۰۰۸.
111. ↑ «The derby turns 78». Realmadrid.com، ۲۲ فوریه ۲۰۰۷. بازبینی‌شده در ۱۲ جولای ۲۰۰۸.
112. ↑ «El Derbi madrileno». بازبینی‌شده در ۴ آوریل ۲۰۱۱.
113. ↑ «2010–11 season». Real Madrid. بازبینی‌شده در ۲۹ جولای ۲۰۱۰.
114. ↑ ^{۱۱۴٫۰۰ ۱۱۴٫۰۱ ۱۱۴٫۰۲ ۱۱۴٫۰۳ ۱۱۴٫۰۴ ۱۱۴٫۰۵ ۱۱۴٫۰۶ ۱۱۴٫۰۷ ۱۱۴٫۰۸ ۱۱۴٫۰۹ ۱۱۴٫۱۰ ۱۱۴٫۱۱ ۱۱۴٫۱۲ ۱۱۴٫۱۳ ۱۱۴٫۱۴ ۱۱۴٫۱۵ ۱۱۴٫۱۶ ۱۱۴٫۱۷ ۱۱۴٫۱۸ ۱۱۴٫۱۹ ۱۱۴٫۲۰ ۱۱۴٫۲۱} «Real Madrid Squad - Official Web Site». بازبینی‌شده در ۲۰ آوریل ۲۰۱۱.
115. ↑ ^{۱۱۵٫۰۰ ۱۱۵٫۰۱ ۱۱۵٫۰۲ ۱۱۵٫۰۳ ۱۱۵٫۰۴ ۱۱۵٫۰۵ ۱۱۵٫۰۶ ۱۱۵٫۰۷ ۱۱۵٫۰۸ ۱۱۵٫۰۹ ۱۱۵٫۱۰ ۱۱۵٫۱۱ ۱۱۵٫۱۲ ۱۱۵٫۱۳ ۱۱۵٫۱۴ ۱۱۵٫۱۵ ۱۱۵٫۱۶ ۱۱۵٫۱۷ ۱۱۵٫۱۸ ۱۱۵٫۱۹ ۱۱۵٫۲۰ ۱۱۵٫۲۱} «Real Madrid Club de Fútbol». بازبینی‌شده در ۲۰ آوریل ۲۰۱۱.
116. ↑ «Real Madrid C.F. - Official Web Site - Squad». بازبینی‌شده در ۲۰ آوریل ۲۰۱۱.
117. ↑ «Real Madrid C.F. - Official Web Site - Official Board notice». بازبینی‌شده در ۲۰ آوریل ۲۰۱۱.